her insan gibi biraz dışlanmışlık ve yalnızlık olgusunu içinde barındıran biriyim. kanatların olmasaydı uçacaktın bilirim ve gülüşlerin ellerinde. varsayalım ki; tek, bir şansın var. dere tepe düz gitmiş kadar yorgunum bu bilmecede.
veya
sıra sıra ihtimâller
veya
sıra sıra ihtimâller
ve, kapalıydı kapılara
ya, nerde diyordu anahtarlar
ile çaresizdi,
bakarken "ki" ye
bağlaçlar ayırmıştı
insanı hayattan
ve
şimdi
insanı hayattan
ve
şimdi
kendimi kovduğumu farz ediyorum
noktadan
.
dan,
5 yorum:
bu yazının başlığına takıldım, her sayfayı açtığımda kaç kaç, ama inan çok güsel. noktadan sonra büyük harfle başlayalım ya da işte ne bileyim;
bak halen gülüyorum yahu
gül tabi. gereksiz bir sürü ayrıntının içinde, yapabileceğimiz en iyi şey gülebilmek. gülebilmek öyle herkesin de harcı değildir. sosyal olmayı gerektirir. sosyal bilgiler diye bir ders vardı. bir de hayat bilgisi vardı. aslında o kadar çok çey var ki, boş ver şimdi.
ne kadar da umut dolusun erol. sanki şimdi sokağa çıkıp
"hayat sevince güzel sevince tatlı güzel bir kuşu kelebeğiii bir taşı sevin yeter" diyerek dans edip gülücükler saçacaksın etrafa.
derin iz ile katılırz sana. hadi başla :p
üç diyince başlıyoruz :)
Yorum Gönder