uzun süredir kalemime yazamıyordum kendimi; saçma sapan bir karanlık elimde, dizimde çocukluktan kalma yaralar ve işte zaten içsel kavgam, dışa doğru ve dünyaya teğet geçen yaşamım. kopuk kelimelerimin anlam bütünlüğü ve kullanılmayan kelimelerin yerine koyduğum hayat tecrübeleri… kendime yaptığım darbe sonucu; kendimi, kendimden indirdiğim soğuk hava dalgalarına karışan sessiz nefesim. titrek ellerim ve sadece dünyaya inat ve dünya dağ misali; ben küskün…
1 yorum:
YAŞLI BİR ŞAİR KONUŞUYOR SANIYORUZ BUNLARI OKURKEN...
Yorum Gönder