Kapıyı aç-tıgın andan, kapayana kadar-dı hayat..Nisan geliyor diye hazırdım salak olmaya,
"Evet", denecek O AN, eksilecek salak zaman..
Kabullenmiş ruhlar davetiyesi kapıma asılı olacak.
Zarfı acacak ve Hoşgeldiniz yazılı bir pusula karşımda..
Karşılanmış olmanın verdigi yalancı haz..
Ve köşelerim artacak zevkli palaz gibi..
Artık; sahiplenmişlik kaygısızlıgı artana dek..
Surecek kapılar kapanmaya, ardına bakılmamaya..
Ve Artan zaman kapıya dondurecek seni ardına..
Hışımla acacaksın kapıdaki diger zarfı..
Ve ağlayacaksın sadece..
Cekip gitme duygusu kalacak sende...
Gitmelerine "engel" olacak kendin..
Başkaları adına düşünecek, düşlenecek..
Ama düşemeyeceksin zamandan..
Kaybolana eriyene dek, sıradan tatlar..
Hormonlu Hazımsızlık rehberleri,
Ve oleceksin kendi kabında sıkışarak..
[2004-21-06]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder