armağan

Armağan

Geçmiş Zaman

“Bana bugün bir mektup yazar mısın? Mektubu yastığımın altına koy lütfen. Her gece, uyandığım bir an oluyor uykumdan. Ürktüğüm ve kendimi yalnız hissettiğim o an da okuyacağım mektubunu.”



Şimdiki Zaman

O’ nu çok seviyordum. Kalbim ile aklımın birleşip, içine tüm bedenimide katıp sarfettiğim bu cümle, şu an beni sana anlatamaz dostum.
-Ne yazmıştın mektupta ?

-“Sana gözlerimi armağan ediyorum.”

Gelecek Zaman

-Gitmeliyim artık.

-Nereye ?

-Gözlerimle beraber kalbimi de bıraktığım yere. Aklım halen bana aitken geri almalıyım.

-Ya Sonra?

-Hergün o geceymiş gibi yaşayamam. Toprağın üzerinde bir ölü olmak. Bunu bilir misin ? Etrafımda hiç ben yok. Çünkü ben etrafta değilim. Artık içimde ki bozgun dünyanın başına geçmem gerek. O öldü. Artık bunu kabullenmeliyim, hazır aklım bende iken.

_________

"Severken gelen ölüm, severken terk edilmekten daha ağır gelir" dedi arkadaşım bana bugün.

Evet dedim. Ayrıldıktan sonra kin kusabilir. Onun hep o halini hatırlayabilir. İğrenebilir. Kendine kızabilirsin. Herşey olabilir.

Peki ya ölüm. Bunu herkes beceremez.

Senin şu an ki haline gelişini anlatan, bir armağanım olacak sana. Yaşamadığım bir şeyi, yaşanmış ettin bana. Sağol. Anladım.