çok uzak olduğum bir şey hayatımda… yaşamaya alışmışım kendi halimle... anlaşılmayarak öleceğim geçiyordu bazen… içimdeki fırtınalara tek başıma karşı koyuyordum... özlem vardı ama ne olduğunu bilmediğim bir hasretlik ve beni hasta eden düşünceler, dibe vurup alınan ivmeler, boğulmalar, suni teneffüs hallerim… hepsinde tek başımaydım, aynı anda karakış ve kavurucu sıcağı beraber yaşıyordum… çok halsiz kalıyordum… ve sen yoktun aslında…
ya da;
"Var da Yok" tun...
"Var da Yok" tun...
2 yorum:
mutlu mesut yaşarken ben
ne zaman buraya gelsem
acaba diyorum
mutlu muyum ben
gerçekten?
mandalina,
düşünceni ifade tarzın çok hoş.
tşk.
Yorum Gönder