2 Eylül 2005

birlikte lokatif

gökyüzünde buluşalım, bulutlardan evimiz olsun, içinde doyasıya ağlayalım seninle ve gözyaşlarımız yeryüzüne insin yağmur diye, herkes çekinsin gözyaşı yağmurlarımızdan ve korunmak istesin o özlemin ateş damlalarından… canımız sıkıldıkça; o gezegen senin, bu gezegen benim zıplayalım; el ele, kol kola… meteorlar, sevgimizin kalkanı olsun ki, kimse dokunamasın saf yüreğimize… susadıkça okyanuslara uzanalım, geri alalım gözyaşı yağmurlarımızı, beklemeden buharlaşmasını… ver elini, al elimi… beraber geceye gitme vakti, ayın ışığı olalım birlikte, yeryüzü ışığımızla yaşasın aşkını… şimdi uyku vakti, bekle güneş biz geliyoruz…

2 yorum:

mandalina dedi ki...

şu anlattıklarınızdan çok keyifli bir illustrasyon olur.prensese söyleyelim,Nuray ablasından rica etsin...

" o gezegen senin, bu gezegen benim zıplayalım; el ele, kol kola…" ;)

kısmı pink'i hatırlattı bana.ne zaman oraya gitsem kimsecikler olmuyor.kendimi koca uzayda yapayalnız bir gezegen gibi hissediyorum ;)

Erol dedi ki...

"iptilâ" ve "manyak(mecaz)" kavramları arasında gidip geliyorum. herkese tavsiye ederim... =)

yıl olmuş kaç, sen hala ne?

bir alttaki yazı ile bu yazı arasında 15 seneden fazla zaman var. neredeyse 6000 gün. altıbin adet doğmalı batmalı gün. hepsi de adrese tesl...