heya mol-a

düşümde bir ayna kırıldı. kendimi hiçbir parçasında göremedim. göremediğim her parçaya her bakışımda, ürktüm; anlam veremedim. vermek de istemedim. her parçayı tek tek topladım. bir ağaç aradım. zaten üzerindeymişim. bunun bir rüya olmadığını söyledim, aynaların düş kırıklıklarına, yapraklar sürtmeye başladı. o sese uyandım. uyandığımda uyuyordum. yoktun ya hani, işte yorgunmuşsun. ve zaten dinlenemeyeceksin.
şimdi ne dersem geleceğe ait. şimdiki zaman; gelecek zamandan, geçmiş zamanın çıkartılmasıdır. dilimleri aynı ve yutulur olduğu sürece. süre, sürece sürecek. sürece oldukça. sıkıldığıma anladığımda hazır cümlelerimle yaşamaya başladım. imarsız, plansız, programsız bir cümle cebim. elimi her atışımda cebime. elimin cebimde olduğunu farkettim. uyumak istedim. ayna kırıldı. başa döndüm.sonra ne oldu. öncesi oldu. ve yine. şimdi de sonrası. geleceğin geçmişe bölündüğü bir yerde buluşmak için...