11 Temmuz 2005

beş-ek-si-yah-dört

Gözlerimi açtığımda; düşüyordum. Gözlerimi acıtıyordu, rüzgar. Yaklaştıkça ben küçülüyor, (her şey - ben) büyüyordu. Kapatıyordum gözlerimi; ben büyüyor, (her şey - ben) küçülüyordu.

Güneş mavi, bulutlar sarı, gökyüzü beyaz, toprak siyah kokuyordu. Doğu batıdan geliyordu, kuzey güney'den, Ay da gündüzden. “Ben !” diye haykırdım. Açtım gözlerimi;
SİYAH… ve hala 4 duyu insanıydım.
Ağladım, hissediyordum. Güneşi özlüyordum. Bilmediğim sarının, bendeki mavisi kadar.

1 yorum:

Erol dedi ki...

Seni Yorumsuz bırakmışlar..

Ne de olsa göremiyor diye mi düşündüler dersin?

yıl olmuş kaç, sen hala ne?

bir alttaki yazı ile bu yazı arasında 15 seneden fazla zaman var. neredeyse 6000 gün. altıbin adet doğmalı batmalı gün. hepsi de adrese tesl...