küçük yaşam sıkıntılarının içinde, aslında bildiğin ancak dürtü'leşen farklılığın ve ortaya çıkan, yansıyan kimliğin sarar kendi eksenini...
ve
kimi zaman normale dönsen de, öteki normaline döndükçe, dönesüren bir sarmalama, en başa doğru, belirleyemediğin bir sondan önce ve akan zamana rağmen zamanı öteleyen, hep bir başlangıç daha seçen...
her normaline yakalandığın an gözünden dökülen, kimi zaman kendine kızan ve uyandığında geçiş yaptığın öteki'sine...
güneş ile ay kimliği konar adına...
şimdi ne desem seni anlatır,
ben büyüdükçe...
bir harf tutar beni
tutar ve bırakmaz.
tutar ve taşıyamam...
kelime olur dökülürüm...
ve büyüdükçe
cümle
1 yorum:
Biliyorsun suskunluğumuz üzerine söyleyecek başka birşey bulamamaktan.
Yorum Gönder